Dik 11 jaar geleden, op 11 november 2012 om precies te zijn, zaten Bert en Henrieke in de draaiende theekopjes. Het was misschien wel het meest ongemakkelijke tv-moment ooit. Zo’n moment waarvan je denkt: dat wordt nooit meer overtroffen. Maar we hadden buiten Jasmijn gerekend. Dit is Boer Zoekt Vrouw, seizoen 13, aflevering 10.
De aflevering was nog maar een paar minuten bezig of Claudia had haar keuze gemaakt. Ze koos niet voor René, maar voor Paultje. Zijn reactie: sapperdeflap. Ik heb het zes keer teruggespoeld, maar hij zei het echt. Sapperdeflap. Het zou voor mij een reden zijn om mijn keuze te herzien, maar Clau had er geen moeite mee. Sterker nog, ze kon wel een gat in de lucht springen van geluk. Volgens haar zijn Paultje en zij dezelfde cup of tea. En nee, dat was dus nog niet het moment waarop ik aan de theekopjes van Bert en Henrieke moest denken. Dat komt nog.
Claudia en haar waterratje gingen trouwens op citytrip naar een plaats in Frankrijk en verbleven in een kasteel dat net iets kleiner was dan dat van Claudia. Ze gingen trouwens allemaal op citytrip naar een plaats in het land waar ze al wonen. Ik weet het niet hoor. Toen ik mijn vrouw laatst een citytrip naar Zwolle voorstelde, werd ik voor kniepstuuver uitgemaakt, maar op televisie kan het blijkbaar allemaal.
En zo gingen Richard en Robin dus op minivakantie naar… Slowakije. Je verwacht het niet. Robin koos de bruidssuite. Uiteraard. Zo’n citytrip is er om elkaar beter te leren kennen. Dan moet je wel heel gek zijn om twee aparte kamers te kiezen. Ik heb de rest van de uitzending nog niet gezien, maar ik kan me niet voorstellen dat er één kandidaat is die zoiets ooit zou doen. Aparte kamers. Oh ja, Wendy in seizoen 2022, maar dat telt niet want die moest met Rob. Er zijn grenzen.
Goed. Richard en Robin dus. En ik moet eerlijk zeggen: het valt me alleszins mee tussen die twee. Echt kleffie beffie is het nog niet, maar toch. Armen om elkaar heen, hand in hand lopen, samen ontbijten op bed. Nou ja, samen ontbijten op bed is natuurlijk wel het minste. Ik kan me niet voorstellen dat er kandidaten zijn die tijdens de citytrip niet samen in bed ontbijten.
Onze Ries is er in ieder geval donders wijs mee. Zo wijs dat hij zelfs de complete lobby van het hotel verbouwde om lekker naast elkaar te kunnen zitten. Kijk, dat is romantiek. Wat ook leuk is trouwens: ze zijn donders actief samen. Neem nou die dichte glijbaan. Een glijbuis was het eigenlijk. Ik heb zelf ook wel eens op het punt gestaan om door zo’n ding heen te gaan, maar iets in mij zegt altijd: niet doen Rick, straks zit je halverwege vast en dan zijn de rapen gaar. Maar Ries en Robin doen het gewoon, de lefbirds.
Oh wacht, Robin wilde nog wel even weten wat Ries zijn ‘love language’ is. En uiteraard heb ik dat even voor jullie opgezocht. Zo ben ik. Volgens Google zijn er 5 love languages en dat zijn verschillende manieren hoe je jouw liefde geeft. De vijf talen zijn: Woorden van bevestiging, Samen zijn, Donders veel cadeaus, Lichamelijke aanraking en Hulpvaardigheid. Ries is duidelijk van die laatste, want hij wilde haar de volgende keer wel komen ophalen. Dit gaat goedkomen. Of toch niet?
Door naar het stel dat naast alle liefdestalen nog een zesde taal spreekt: Duits. Piet en Anke zijn blij met elkaar und das ist sie von herzen gegünd. Beetje kibbelei, maar dat hoort erbij. Snel door naar Bernice.
Bernice moest kiezen. Maar helaas is Bernice het type dat drie kwartier in het stemhokje staat, het stemformulier zes keer van voor naar achteren leest en uiteindelijk geen één vakje rood kleurt. Tenminste, als Bernice oud genoeg was geweest om te stemmen. Gelukkig is dat nog niet het geval. Bernice kiest niet. Ype zei nog dat een week misschien ook wel wat kort is. Persoonlijk denk ik dat het niets uitmaakt. Geef Berniets tien jaar de tijd en ze kiest alsnog de hond.
430 brieven hè mensen. Even voor de duidelijkheid: we hebben het hier over een kandidaat die 430 brieven kreeg. Een paar weken geleden waren er dus 430 jongemannen die niets liever wilden dan op date met Bernice. En omdat jullie van mij stukje gründlichkeit verwachten, heb ik ze afgelopen week allemaal gebeld met de vraag of ze met de kennis van nu alsnog die brief zouden schrijven. De uitslag is verrassender dan je denkt:
• 402 zeiden: ik ga liever naar Ikea, da’s ook een stukje Zweden toch?
• 18 zeiden: wil je me niet meer bellen, straks komt mijn vrouw er nog achter.
• 7 zeiden: Bernice? Ligt dat op de Zwitsers/Franse-grens?
• 2 zeiden: Dit is de voicemail van Ype en Jacob, we zijn er even niet, maar spreek iets in na de piep.
• 1 zei: Bernice? Is niks mis mee toch? Ik vind het allemaal prima, maakt mij allemaal niets uit.
En Bernice? Die is het momenteel allemaal aan het herbeleven. Persoonlijk zou ik nog liever naar een gemiddelde crematie gaan dat die ellende opnieuw beleven, maar ieder zijn ding. Verder had ik eigenlijk nog wel graag de citytrip van Ype Jacob en Johan willen zien. Wat zullen die jongens gelachen hebben.
Tot slot de man in wiens ogen staat te lezen: verdomme, ik heb misgegokt. Want, het zal je toch gebeuren. Je bent maagd en je krijgt de kans om via een televisieprogramma een jonge chick aan de haak te slaan die jou ook ziet zitten omdat ze de moeite heeft genomen om een brief sturen. Je werkt vakkundig de wat oudere dames weg, leeft helemaal toe naar de citytrip, staat opgewonden met een paar koffers bij de receptie van het hotel en het jonge bloempje van je dromen zegt ineens: doe maar twee aparte kamers.
Gelukkig stelde Jasmijn voor om morgen samen iets leuks te doen. Wat precies, dat wist ze nog niet, maar daar kon ze de hele avond en nacht in haar eentje op haar kamer over nadenken. En ineens had ze het: eitje tikken. Dat breekt vast het eis. Haico wist niet wat het was, maar even later kon hij zijn kennis alsnog tonen bij de vraag wat ‘flokkos’ was. Eitje voor onze Deense piraat, die zonder twijfel antwoorde: “Flokkos is ’s mogens eet’n en brunch is brunch.”
Kijk, dat het allemaal niet uitpakt zoals je verwacht had, dat kan gebeuren. Dat je toch meer met het leeftijdsverschil in je maag zit (en wat anderen daarvan denken), dat wist je misschien niet van tevoren. Dat de fysieke aantrekkingskracht er gewoon niet is: shit happens. Maar wat je natuurlijk nooit, ik herhaal: NOOIT doet, is een halve smurfensuikerspin in de prullenbak gooien. Foei Jasmijn!
Tot slot even mijn voorspelling voor de reünie volgende week:
• Claudia en Paul: verliefd
• Richard en Robin: donders jammer, maar helaas
• Piet und Anke: verliebt
• Ype en Johan: bromance 4 ever
• Haico en Jasmijn: wat denk je zelf?
Heb jij zin in een schrijfcursus met glimlachgarantie? Dan kom ik graag een gezellig ochtendje bij jullie op de zaak. Of je komt bij mij in Apeldoorn, ook gezellig.
